Bijna 3 maanden geleden "I dropped the bomb".
Ik ga proberen mama te worden. Ik zette mijn blog online en de meest lieve reacties stroomden binnen. Iedereen was zo supportive en lief. Wauw!!
Maar little did I know dat een dag later de kliniek al zou bellen voor een afspraak voor 't intake gesprek!
2 maanden later was het zover. De 1e stap in dit mega proces. De kliniek is erg mooi. Heel rustig en netjes. Mijn arts was erg aardig en gelukkig had ik er een klik mee. Na heel veel vragen over van alles werd ik onderzocht en werd er bloed afgenomen.
Super fijn dat ze al heel veel dingen testen zodat je voordat je verder gaat er al het een en ander uitgesloten wordt.
Na dit gesprek zou de arts bepalen of ik nog een individueel gesprek zou moeten hebben met een psycholoog of een verplichte groepsbijeenkomst zou moeten bijwonen. Gelukkig werd het 't laatste en daar was ik dan afgelopen donderdag.
Tijdens deze bijeenkomst (speciaal voor lesbische stellen of alleenstaande vrouwen met dezelfde wens) werd alles nogmaals uitgelegd. Voor welke optie ga je? Ga je zelf opzoek in je privé kringen? Ga je iemand "uitzoeken" op de 'n officiële website? Ga je de deskundige jou laten matchen met een donor?
Verschillende opties met verschillende wachttijden...
Maar ook; Wat vertel je je kind later? En op elke manier? Wat kun jij later zelf weten of de donor.. en ga zo maar door.
Het is natuurlijk niet iets. Maar ik ken ken genoeg mensen die het alleen kunnen, dus waarom ik niet. Right?
Genoeg om over na te denken dus...
In April heb ik mijn vervolg gesprek waarbij ik al mijn uitslagen krijg en "moet" gaan beslissen wat ik ga doen!
Ondertussen heb ik natuurlijk al de halve inboedel binnen staan en kan ik niet wáchten om te beginnen en om iedereen 't leuke nieuws mede te delen. Maar let's face it... Dat gaat nog wel ff duren.. Ondertussen geniet ik nog even volop van mijn carpaccio en koffie😅😉
XOXO Raquel
2 maanden later was het zover. De 1e stap in dit mega proces. De kliniek is erg mooi. Heel rustig en netjes. Mijn arts was erg aardig en gelukkig had ik er een klik mee. Na heel veel vragen over van alles werd ik onderzocht en werd er bloed afgenomen.
Super fijn dat ze al heel veel dingen testen zodat je voordat je verder gaat er al het een en ander uitgesloten wordt.
Na dit gesprek zou de arts bepalen of ik nog een individueel gesprek zou moeten hebben met een psycholoog of een verplichte groepsbijeenkomst zou moeten bijwonen. Gelukkig werd het 't laatste en daar was ik dan afgelopen donderdag.
Tijdens deze bijeenkomst (speciaal voor lesbische stellen of alleenstaande vrouwen met dezelfde wens) werd alles nogmaals uitgelegd. Voor welke optie ga je? Ga je zelf opzoek in je privé kringen? Ga je iemand "uitzoeken" op de 'n officiële website? Ga je de deskundige jou laten matchen met een donor?
Verschillende opties met verschillende wachttijden...
Maar ook; Wat vertel je je kind later? En op elke manier? Wat kun jij later zelf weten of de donor.. en ga zo maar door.
Het is natuurlijk niet iets. Maar ik ken ken genoeg mensen die het alleen kunnen, dus waarom ik niet. Right?
Genoeg om over na te denken dus...
In April heb ik mijn vervolg gesprek waarbij ik al mijn uitslagen krijg en "moet" gaan beslissen wat ik ga doen!
Ondertussen heb ik natuurlijk al de halve inboedel binnen staan en kan ik niet wáchten om te beginnen en om iedereen 't leuke nieuws mede te delen. Maar let's face it... Dat gaat nog wel ff duren.. Ondertussen geniet ik nog even volop van mijn carpaccio en koffie😅😉
XOXO Raquel
Geen opmerkingen:
Een reactie posten