#31 "Ik heb het nog nooit gedaan dus ik denk dat ik het wel kan.."

Hi allemaal,

Sinds mijn 19e ben ik al werkzaam in de kinderopvang, dat is dus al bijna 10(!!)jaar. Buiten het feit om dat dat enorm lang is, is er nog een feit. I'M GETTING OLD!💩

En die gedachte zet je ook wel aan het denken. Vroeger wist ik al dat ik kinderen erg leuk vond en daar zeker mijn beroep van wilde maken. Nou, dát is gelukt.

10 jaar lang al ben ik dag-in-dag-uit bezig met opvoeden, verschonen, verzorgen, liedjes zingen, knutselen, mopperen maar bovenal enorm aan 't genieten van al deze enorm verschillende soorten boefjes.

Vroeger riep ik altijd al dat ik vroeg moeder wilde worden en ik mijn gezinnetje voor mijn 30e compleet wilde hebben. 
Little did I know....

Na 2, toch wel, redelijk mislukte relaties (Not my fault😈) ben ik eigenlijk wel even klaar met mannen en heb ik niet echt zin om mezelf nog eens zo kut te voelen.

I mean, het is welkom hoor een nieuwe liefde maar wie zegt me dat het niet nog eens zo gaat eindigen?

Tijdens die relaties was ik ook echt nog niet bezig met babies en zo, of in ieder geval niet op dié manier. Ik bedoel je bent nog "jong", wil nog veel van de wereld zien.. samen...

Nu, na bijna 2 jaar single zijn begint het toch wel echt te kriebelen. Om me heen worden mensen ouders, in winkels loop ik áltijd even langs de babyafdeling en de babykamer is praktisch al gekocht.
Na lang denken, overwegen en nog meer denken (maanden) bedacht ik me:

Yes, I'm ready! I want a baby!!💝

And yes, na nog meer nadenken, 

voors-en-tegens tegen elkaar te hebben weggestreept heb ik besloten dat ik het alleen ga doen. 

Want waarom wachten tot ik 31,32 of misschien wel 34 ben voor ik Mr. Right tegenkom, als ik nu al zoveel liefde aan een mini-me kan geven?!

Maar.. om een gezin te kunnen stichten heb je een man nodig toch?

Well, technisch gezien YES!

 Maar gelukkig leven we inmiddels in 2020 (bijna dan) en zijn er meerdere opties mogelijk.

Waaronder kunstmatige inseminatie's en zaaddonoren. 

En ja, dat klinkt ranzig (En waarschijnlijk is dat het ook..😂)

Maar op deze mooie manier kunnen lesbische stellen, mensen met een medische aandoening én alleenstaande vrouwen hun diepste wens in vervulling laten gaan!

So why not me....

Dus ik trok de "stoute" schoenen aan en maakte een afspraak 
(10 December) bij de dokter om mijn opties te bespreken.
En deze was erg positief. Na een goed gesprek zag hij geen reden om me geen verwijsbrief te geven. 
Toen was het nog even afwachten wat alle zorgverzekeringen zouden gaan doen want uiteraard wil ik zoveel mogelijk laten vergoeden want de bedragen van de behandelingen zijn niet mis. 

Afgelopen vrijdag meldde ik me aan bij de kliniek en nu is het afwachten op reactie en wanneer ik op intake gesprek kan komen
Wanneer ik dan echt ga beginnen zeg ik natuurlijk niet en het is nog afwachten hoe het loopt..
 SPANNEND!

Ik kan snappen als je mijn keuze niet helemaal begrijpt maar dit is wat ík graag wil en waar ik 100% achter sta. 
En JA, het zal soms zwaar zijn in mijn eentje. HEEL ZWAAR.
En JA, ik weet dat ik nooit meer kan uitslapen. NOOIT MEER.
En JA, ik weet dat ik er de 1e (hopelijk maar) 2 jaar minstens 3x per nacht uit moet.
Maar zo'n lief klein poppetje wat deels van jou is en zien opgroeien is toch het mooiste wat er is!

Als je interesse hebt kun je natuurlijk mijn blogs blijven lezen 

(En ander scrol je maar gewoon door..😜)

Om Pipi Laungkous maar te qouten:

"Ik heb het nog nooit gedaan dus ik denk dat ik het wel kan"

xoxo

p.s Donaties zijn altijd welkom!👅