Hi allemaal,
Afgelopen dinsdag 11 Mei was het dan zover. Dè bevalling..
Totaal onverwachts begonnen mijn weeën s'ochtends om 07.00u met 40 weken en 2 dagen.
Althans... Was het niet gewoon kramp of waren het toch echt weeën?? Na lang twijfelen, ontkennen en timen kwam ik tot de conclusie dat dit toch echt de start van het "einde" was.
Om jullie nou lastig te vallen met een verhaal van 26u lijkt me overdreven dus even in het kort:
07.00 - start weeën
17.30 - eerste check van VK ( 2cm ontsluiting pas)
21.30 - tweede check van VK + breken vd vliezen ( 2/3cm ontsluiting pas maar wel met persdrang)
22.00 - VK gebeld om terug te komen want er was in het vruchtwater gepoept
22.30 - Aangekomen in het ziekenhuis
00.00 - eerste check GYN (nog steeds 4cm ontsluiting met erge persdrang. Meneer was gedraaid met zijn hoofd en blokkeerde de ontsluiting)
03.00 - Weeën opwekkers en remifentanil pompje
06.00 - tweede check (5cm ontsluiting
08.00 - derde check (nog steeds 5cm ontsluiting.... Hierna is gekozen voor een keizersnede
08.50 - Na bijna 26 uur WEEËN werd Levi Luèn ein-de-lijk geboren!
12 Mei / 51cm / 3460 gr / 8.50u 
Het was dus letterlijk en figuurlijk een hele bevalling.
Helaas zaten er wat dingen tegen waardoor het allemaal niet zo vlot verliep als waarschijnlijk had gekund en was en keizersnede de beste optie (voor mij in ieder geval, Levi had nergens last van haha) omdat je na ruim 24u toch wel kapot bent.
En ja, alle cliché's zijn waar: zodra je die kleine ziet ben je het (een soort van) allemaal vergeten!!
Toch vond ik na alles, de ruggenprik en de operatie zelf het ergste wat er die uren zijn gebeurd. De persweeën - KUT ja, pijn, helse pijn, "ik trek het bed uit elkaar pijn" maar die ruggenprik/keizersnede...
Doodeng vond ik het.
Uiteindelijk mochten we na 2 dagen herstellen in 't ziekenhuis dan naar huis. Ik voelde me goed, was fysiek eigenlijk al weer "fit" voor zover kan en 'vergat' mijn medicijnen haha. Levi deed het ook goed maar kan alleen z'n slaap niet pakken, had krampjes en huilde erg veel. Vooral s'nachts.
Thuis zijn is mega fijn en heb een super fijne en leuke kraamzorg en gelukkig is Válerie hier 2 weken om te helpen. Ondanks jaren in de kinderopvang is zo'n kleintje toch wel ff iets anders. Het is dan ook zeker af en toe best pittig. Zo'n hulpeloos kleintje wat maar blijft huilen (vaak behalve als mama hem vast heeft), hele nachten lang....
Jup, het is niet allemaal rozengeur en maneschijn en ook ík sta met tranen naast zijn bedje omdat ik hem maar niet rustig krijg.
Gelukkig maakt z'n guitige koppie, z'n bosje met haar en z'n lieve lachjes ontzettend veel goed.
En na weeën van 26u, m'n grootste nachtmerrie; de ruggenprik, de nietjes in m'n buik, de onzekerheid en vermoeidheid is dit toch echt het mooiste wat er is!!!
It's okay to struggle. We'll work it out!
Xoxo Levi en Raquel
Geen opmerkingen:
Een reactie posten