7# 'Huppeltrutje'

Hi allemaal,

In deze blog neem ik jullie eens mee terug 

naar toen ik nog sportief, lief, onschuldig en klein was!

#Okeikbennietveelgroternu

#Stel jezelf even een heel lief, klein, schattig, onschuldig, blond en hyperactief meisje voor. Ik was, denk ik een jaar of 8 (Waarschijnlijk nog niet veel groter dan 130cm) en ik had mijn allereerste "balletles"! Bij ons in het "cultureel centrum" (Eigenlijk heet het gewoon De Schans maar dat 1e staat een stuk intelligenter haha), zat namelijk een echte dansstudio (Óf dat leek vroeger op een echte dansstudio). Het had in ieder geval heel veel spiegels, een barre én een radio.

Daar stond ik dan met mijn 2 blonde huppeltrut staartjes, in een biggetjes-roze balletpakje mét rokje en roze balletschoentjes met dat te strakke elastiek erin, in een grote zaal met een aantal andere soortgelijke wezentjes. Rond huppelen, springen en zwaaien met je armen alsof je leven ervan af hangt. En dat allemaal op muziek, dat is ingezongen door een koor valse katten  (waardoor het zogenaamd kindvriendelijk moet zijn?).

In die grote zaal stond ik eigenlijk meer naar mezelf te kijken in de tientallen spiegels, dan dat ik aan het opletten was. Zo nu en dan sprong ik een keer, een sprongetje met de rest van de groep mee, draaide een rondje op 1 been (en viel dan zeer charmant weer om) maar ik had het écht concentratievermogen van een goudvis als je het mij vraagt. Ja, ik was écht een talentje! #NOT

Niet zo gek ook dat mijn huidige juffie van toen, na een jaar mijn moeder ook maar het vriendelijke noch dringende advies gaf om iets anders voor mij te zoeken. Ik was niet zo van de langzame bewegingen maar ik wilde wel graag dansen. Al snel kwamen we uit bij Streetdance.  Hier was ik inderdaad beter op mijn plek. Na een aantal lessen werd ik zelfs al gevraagd voor de selectiegroep.

Hoewel ik dit super leuk vond om te doen, verloor ik na een aantal jaar, wedstrijden en shows opnieuw mijn concentratie en leek het mijn danslerares beter (gezien de aantal onverwachte handstanden en radslagen die ik tijdens de dansles deed, waardoor ik ook nog eens een gevaar voor de groep werd), dat ik mij maar eens meer moest gaan storten op turnen (Wat ik er ondertussen ook al één keer in de week naast deed). Zo gezegd, zo gedaan. Ik danste 1,5 uur in de week en turnde toen 3 uur in de week.

Op het moment dat mijn tweede turntraining van de week begon, begonnen ook de wedstrijdgroepen van het turnen aan hun trainingen. Ik vond het zo fantastisch om te zien en wist één ding zeker: Ooit word ik net zo goed als zij!

Ik had een doel en na een aantal weken training drong ik zelf aan op een proefles in die groep. Ik moést en zoú in die groep komen. Ik werd op voorhand al 2x afgewezen want ik zou het niet aankunnen. Ik stopte per direct met dansen en stortte mij voordelig op het turnen. Noem het eigenwijs of koppig, ik noem het doorzetten haha!

De proefles kreeg ik vooralsnog niet maar er kwam wel iemand die mij "stiekem" ging observeren  tijdens mijn eigen training. Ik lach er nog om want stiekem is nou eenmaal niet zo makkelijk bij mij. Ik ben, hoe zeg ik dit netjes.. Fucking nieuwsgierig en had toen al door als iemand het "stiekem" over mij had of naar me keek. Ik deed zo goed mogelijk mijn best. Deed alles tien keer netter dan normaal en deed er nog een extra buikspiertje bovenop. Zwaar teleurgesteld was ik dan ook toen ik te horen kreeg dat ze mij echt niet goed genoeg vond voor de wedstrijdgroep. Ik gaf niet op, trainde net zo vrolijk door en hield mijn doel van toen voor ogen.

(Ondertussen ben ik trouwens al een paar jaar ouder geworden en iets meer gegroeid - Ik gok 145cm - maar nog steeds met blond haar - alleen toen in de bekende "turnstaart")

Het is dan ook hilarisch dat juist, op het moment ik niet bezig was met "verder komen", op een seizoensafsluiting, tijdens gewoon wat aanmodderen, gescout werd voor de wedstrijdgroep. 

IK HAD MIJN PROEFLES! #Evenkwamdathuppelkutjeweernaarboven

En toen ging het snel.. Ik trainde een keertje mee en mocht gelijk blijven. Ik trainde twee keer per week mee, 4 uur in de week en had het ontzettend naar mijn zin. Ik mocht meedoen aan wedstrijden met mijn team en individueel en vond het fantastisch. 

Voorbeeldje van Acro

Na mijzelf 1,5 jaar in die groep ontwikkeld te hebben, zag ik geen uitdaging meer. Op dat moment startte er ook een "Acro" groep 

(Dans en piramides bouwen in een team van twee of drie personen, salto's gooien en alleen het gebruik van muziek en de verende turnvloer), het was iets nieuws voor mij en redelijk nieuw in NL, dus dat ging ik erbij doen. Gelukkig mocht ik bij het turnen ook weer naar een andere, hogere groep (6u in de week) en vond ik daar ook weer de uitdaging terug. Op dat moment zat ik ook op de middelbare school en zag mijn leven er ongeveer zo uit:

Hele dag school - Eten - Turnen- Douchen - Huiswerk - Slapen - Hele dag school - Eten - Turnen -Douchen - Huiswerk - Slapen - Halve dag school - Eten - Turnen - Acro - Douchen - Slapen ENZOVOORT. Mijn leven bestond letterlijk uit het dragen van turnpakjes, bloedblaren prikken, mank lopen van de (spier)pijn, het eten van snelle opwarm-maaltijden, huiswerk maken op school en in de bus, het uitbreiden van mijn turnpakjes collectie (En geloof me die was huge!), striemen oplopen waardoor het leek alsof ik dagelijks gemarteld werd enz-enz-enz. Maar ik vond het leuk! Totdat ik op een geven moment amper kon lopen door de pijn in mijn schenen (Springschenen door het vele springen). Maar vooral mijn rugblessure gooide roet in het eten. Op dat moment moest ik een keuze maken tussen turnen en acro. Beide werd teveel! En iedereen die mij nu een beetje kent weet dat ik echt een verschrikkelijke knopen-doorhakker ben.. 

Uiteindelijk heb ik gekozen om het turnen te laten vallen. Ik had het al die tijd met enorm veel plezier gedaan maar oa de slechte relatie die ik had met de BALK (Ik kon er niet meer normaal op functioneren en viel er bij mijn laatste wedstrijd SERIEUS bij elk onderdeel af - Ik vervloekte dat kleren-ding tot op het bot!) en het feit dat ik hier niet meer verder in zou komen, maakte de keuze achteraf gezien toch makkelijker!

(Is iedereen er nog? haha I hope so.. Ill be quick!)

Laatste jaar <3

De jaren daarna deed ik alleen nog aan Acro en trainde ik op een gegeven moment zes keer in de week, met een totaal aantal van 18 uur in de week! Dit uiteraard naast school én werken. Ik heb twee jaar meegetraind met de topsport groep en trainde voor het EK en WK (Wat overigens nooit gelukt is haha #Faal) Na zeven jaar oneindig veel magnesium en sporttape gebruik, leven op "gezonde" opwarm maaltijden, sporthal/wedstrijdhal/turnpakje in-en-uit en triljoen blessures verder besloot ik te stoppen. Ik was ondertussen ook alweer 20 jaar, en had steeds meer behoefte aan een leven buiten dat. Stoppen deed ik op het hoogste niveau en met het mooiste team wat ik ooit gehad had!

Clue van het verhaal: Dat ik ontzettend dankbaar ben voor het feit dat mijn balletjuf en mijn dansjuf destijds inzagen dat ik bij een wat actievere/gracieuzere sport, turnen, beter tot mijn recht zou komen. Trots op mezelf dat ik nooit heb opgegeven, ondanks dat niet iedereen er in geloofde. Trots dat ik zo gemotiveerd bleef ondanks ik school, werk en trainen 7 dagen in de week combineerde en amper een privé leven had. Ik koos ervoor maar het was niet altijd even makkelijk. Dankbaar voor alle mooie jaren die ik heb mee gemaakt waarin ik ontzettend veel gelachen heb, gehuild heb, heel vaak teleurgesteld en boos was maar ook heel vaak blij en trots. Het heeft me gevormd tot wie ik nu ben, dat weet ik zeker en daar ben ik trots op! Ik ben geen opgever, dat is een ding wat zeker is! <3

M'n andere passie: Fotografie

Het Acro speelt nu nog een grote rol in mijn leven. Ik maak regelmatig foto's van wedstrijden en ben de vaste choreograaf van de wedstrijdgroep en bedenk 10 verschillende dansen van 2,5 minuut, op verschillende muziekjes en maak de choreografie voor de show, die dit jaar nog is.  

Heerlijk om mijn creativiteit daar nog in kwijt te kunnen 
(En af en toe zelf ook nog eens zelf wat te proberen! - Met als giga spierpijn als gevolg haha AU!)

Dat was alweer blog #7! 

Voor een volgende blog heb ik jullie hulp nodig.. 

Het leek mij namelijk een leuk idee om diverse stellingen e.d te beantwoorden!

Serieuze dingen maar ook maar ook bijvoorbeeld dingen als:

Nooit meer op vakantie of elke dag wat vies' eten?

zijn welkom haha!

Laat ze achter in een tweet, in een reactie op Facebook of Instagram of in een reactie hieronder! Thanks alvast 😎

XOXO Raquel